W ostatnim czasie głośno było o kilku przypadkach osób przetrzymywanych przez wiele lat w zakładzie psychiatrycznym po tym, jak popełnili drobne przestępstwo w stanie, jak uznał sąd, niepoczytalności. Pojawiają się wątpliwości o nadużyciach wobec pacjentów, stosowania środków leczniczych bez ich zgody oraz długości pobytu, przekraczającego długość kary pozbawienia wolności za popełnione przestępstwo. Wobec tego, na prośbę obywateli, wspólnie z Posłami Rafałem Wójcikowskim i Tomaszem Jaskółą, wnieśliśmy interpelację, domagając się wyjaśnień w tej sprawie. Pełną treść interpelacji zamieszczam poniżej.
Odpowiedź ministerstwa będzie dostępna na stronie http://www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/interpelacja.xsp?typ=INT&nr=1409
Szanowny Panie Ministrze,
w ostatnim czasie głośno było o kilku przypadkach osób przetrzymywanych przez wiele lat w zakładzie psychiatrycznym po tym, jak popełnili drobne przestępstwo w stanie, jak uznał sąd, niepoczytalności. Osoby te to Krystian Broll i Feliks Meszka, oskarżeni o groźby karalne oraz Stanisław Belski, oskarżony o kradzież siedmiu paczek kawy. Krystiana Brolla i Feliksa Meszkę nakazał wypuścić Sąd Najwyższy – pierwszego po ośmiu latach, drugiego po jedenastu. Stanisław Belski spędził już w zakładzie osiem lat, czeka na kolejną decyzję sądu. Byli oni zmuszaniu do długotrwałego przyjmowania środków psychotropowych. Dziennikarze informują o kolejnej osobie, która przebywa w zakładzie 12 lat za groźby karalne.
W związku z tym mam pytania:
1. Ile obecnie osób przebywa w zakładach psychiatrycznych na mocy orzeczenia sądu o zastosowaniu środka zabezpieczającego w postaci pobytu w zakładzie psychiatrycznym i o jakie czyny byli oskarżeni?
2. Ponieważ wszystkie wymienione wyżej osoby przebywały lub przebywają w szpitalu psychiatrycznym w Rybniku, czy podjęto środki w celu zbadania, czy w tym szpitalu nie dochodzi do nadużyć, w tym przestępstw wobec pacjentów – a jeśli nie, to czy planuje się takie podjąć?
3. Jakie jest uzasadnienie dla utrzymywania przepisów w Kodeksie karnym (art. 93d) pozwalających przetrzymywać ludzi w zakładzie psychiatrycznym dłużej, niż wynosiłaby kara pozbawienia wolności wymierzona im przez sąd za popełnienie przestępstwa – w praktyce bezterminowo?
3. Jakie jest uzasadnienie dla utrzymywania przepisów w ustawie o ochronie zdrowia psychicznego (art. 33 i 34) pozwalających na dokonywanie wobec pacjentów przyjmowanych do szpitala psychiatrycznego bez ich zgody większości czynności leczniczych bez zgody ich samych lub ich przedstawicieli ustawowych, nawet z zastosowaniem przymusu bezpośredniego, skoro dla niektórych czynności leczniczych (np. elektrowstrząsów) takiej zgody się wymaga?